Pasóu
por min una folla,
una
folliña a voar,
fuxida
dun catiñeiro
nos
brazos do seu galán.
O
amador era un erráneo
vestiño
do endaval,
maino
e doce, que traguía
nos
seis beizos un cantar:
-Deixate
levar, folliña,
que
con nosco o amor vai,
polos
vieiros de ensoñó
que
o sol pinta n amañan-
A
namorada sospira
nos
brazos do seu galán
i
ele adormece amodiño
repetindo
o seu cantar.
Folla
fuixa, ten conta
non
durna, para teu mal,
e
baixo o peso da calma
desfaleza
o vendaval.
No hay comentarios:
Publicar un comentario